Why evangelicals should think twice about equating modern Israel with Israel of the Bible

Ben Irwin legt helder en bondig uit waarom het theologisch “gevaarlijk” is om de moderne staat Israël gelijk te stellen aan het Bijbelse Israël.

Ben Irwin

The other day, I raised a question for evangelicals who think standing with Israel means supporting them no matter what. How do you reconcile a “never criticize Israel” mentality with the overwhelming witness of the biblical prophets?

If you’ve been told that unconditional support for Israel is the only “biblical” position, that the modern-day state enjoys the same kind of “most favored nation” status with God as ancient Israel did, then here’s another question. If Israel today is entitled to the covenant blessings spoken by the Old Testament, what about their covenant obligations?

The Bible never spoke of Israel’s covenant blessings apart from their obligations. It’s no use trying to have one without the other. And at least one of these obligations poses a bit of a problem for the modern state of Israel, if it is indeed the same nation as the one in the Bible.

Ancient Israel was not supposed to have…

View original post 598 woorden meer

Advertentie

Voor Israël zijn – Enkele opmerkingen tijdens de zoveelste Gaza-actie

Na alle beroering op het internet over Israël en Gaza/Palestina is de analyse van Dirk Jan Snel een (lange) verademing om te lezen!

Jan Dirk Snel

Kun je voor een land zijn? Bij voetbal schijnt het te kunnen. Mensen volgen een wedstrijd en blijken dan voor Brazilië of Nederland, voor Duitsland of Argentinië te zijn. Dan gaat het om een spelletje, maar kan het in de echte wereld ook? Er bestaat vooral een lijst van landen waar mensen ooit erg voor waren en die toch niet zo erg bleken te deugen – of beter: niet deugden, want dat zulks het geval was, kon men direct al wel weten. De Sovjetunie had vrienden, de DDR en China hadden die, zelfs Albanië had ze en her en der zijn er mogelijk nog een paar vrienden van Cuba. Het bleek vooral om utopieën te gaan, communistische, waarbij de werkelijkheid vaak nogal schril contrasteerde met het aanbeden ideaal.

–

Utopie
Het is misschien niet geheel toevallig dat Israël zo ongeveer het laatste land is waar nog op die manier over…

View original post 4.341 woorden meer

kinderlijk eenvoudig

Om te illustreren hoe de staat Israël al sinds zijn oprichting het ‘recht’ gebruikt om Palestijnse grond te onteigenen en te naasten, herplaats ik hieronder het stuk van Willemien Keuning dat op 30 maart jl. ter gelegenheid van de ‘Dag van het Land’ op de website van Vrienden van Sabeel Nederland verscheen onder de titel

Dag van het land, 30 maart 2014
De onteigeningspolitiek van de staat Israël uitgelegd aan een kind

top sport voor tent of nations

“Reporters in the Middle East are accustomed to the extreme sport of trying to figure out whose version of the story is closer to the truth, and this one is no exception.”
Dit schrijft Ilene Prusher vandaag in Haaretz over de discussie rond de verwoeste boomgaard van Tent of Nations, onder de kop ‘The tree uprooting heard around the world‘. Gezien de reacties op mijn vorige blogpost, moet ik haar daarin gelijk geven. 

gruwel der verwoesting

Eergisteren in de ochtend verwoestten bulldozers in opdracht van het Israëlische leger een boomgaard met 1500 appelbomen, abrikozenbomen en wijnstokken. Het resultaat zie je hierboven: links vóór, en rechts ná de actie van het IDF.
De boomgaard maakt deel uit van de boerderij van de familie Nassar. De Nassars zijn christelijke Palestijnen die van hun boerenbedrijf ten zuiden van Betlehem een vredesinitiatief hebben gemaakt onder de naam Tent of Nations. Hun motto is: “Wij weigeren vijanden te zijn.”
In Trouw staat vandaag een kort verslag van de hand van Eildert Mulder over de vernielzuchtige actie van het Israëlische leger.  

ik wil dus ik gil

Gisteren verscheen het nieuwste Commentaar bij de tijd van Arjan Plaisier, de scriba (algemeen secretaris) van de Protestantse Kerk in Nederland. De column draagt de titel Israël en BDS en gaat over de vraag hoe de Protestantse Kerk omgaat met de Palestijnse oproep tot Boycot, Desinvestering en Sancties ten aanzien van de staat Israël. Plaisier geeft goed weer dat de ‘boycot’ niet tegen Israël als zodanig is gericht, maar tegen de bezettingspolitiek van de Israëlische regering die het vredesproces frustreert. 

vervangingsliefde

Naar aanleiding van het Andries Radio Symposium over Israël van afgelopen dinsdag zijn nog meer bloggers in de pen geklommen. Aan te bevelen zijn de blogposts van Arie Kok op Studio Momik en Jeffrey Schipper op CIP (dat ik CIP nog eens zou aanraden nadat ik daar een ban heb gekregen…). Op de laatste site plaatste Jeffrey Schipper ook een samenvatting van de bijdrage van Bernhard Reitsma. In het RD en ND verschenen ook verslagen, maar die zitten helaas achter het betaalscherm…

Nu naar de hokjespropperij waarover ik gisteren beloofde nog iets te schrijven.