Grote ophef was er een jaar geleden over de ‘Palestijnse kruisweg’ die op verschillende plaatsen in Nederland werd gelopen in de aanloop naar Goede Vrijdag. Omdat de site van Vrienden van Sabeel Nederland helemaal is vernieuwd, is daar op dit moment het bestand niet (meer?) te downloaden. Gelukkig kun je het document ook HIER lezen.
Wie de discussie over de Palestijnse kruisweg nog eens wil nalezen hoeft alleen maar wat te googelen. Niet alles is even verheffend, of liever gezegd: met name de kritiek die er op deze kruisweg was, was in de meeste gevallen hemeltergend ongenuanceerd. Maar goed, dat is nu eenmaal het slagveld waar je in terecht komt als het over de staat Israël en de Palestijnen gaat.
Wie zou denken dat dit weer eens een typisch christelijke kritiek op het optreden van de staat Israël tegen Palestijnen is, vergist zich. Ook van Joodse zijde wordt de weg naar Pesach aangegrepen om vanuit godsdienstig besef kritiek te leveren op de Israëlische onderdrukking van Palestijnen. Een goed voorbeeld daarvan is de Passover Haggada die Jewish Voice for Peace al ettelijke jaren uitbrengt.
Daarin staat aan het begin:
“The word Yisrael (Israel) when found in the liturgy (religious text) does not refer to the modern nation/state of Israel, rather it derives from the blessing given to Ya’akov (Jacob) by a stranger with whom he wrestles all night.
When the stranger is finally pinned, Ya’akov asks him for a blessing. The stranger says,“Your name will no longer be Ya’akov but Yisrael for you have wrestled with G-d and triumphed.” Therefore when we say “Yisrael” in prayer we are referring to being G-d-wrestlers, not Israelis.”
Het is een vermaning die wij ons in de Nederlandse kerken ook ernstig zouden moeten aantrekken. Te vaak wordt klakkeloos een isgelijkteken gezet tussen het bijbelse volk Israël en de moderne natiestaat Israël. De afgelopen weken heb ik dat nog weer eens heel ‘mooi’ geïllustreerd gezien bij twee lezingen van de CvI-Israëldominee Henk Poot in Leerdam. Het was maar goed dat hij geen enkele mogelijkheid tot reageren bood, want anders had ik ook hem ernstig moeten vermanen, ondanks de vele mooie dingen die hij virtuoos te berde bracht.
Wanneer in de JVP Passover Haggadah het verhaal van de uittocht wordt verteld en Exodus 1:8-11 wordt gelezen, wordt het volgende opgemerkt:
“Aan het begin van het Exodusverhaal lezen we dat de onderdrukking van de Israëlieten voortkwam uit Farao’s angst dat hun groei de Egyptische natie op de een of andere manier zou overweldigen. Deze verzen hebben zeker voor het Joodse volk een onheilspellende klank. Leden van een religieuze of etnische minderheidsgroep weet maar al te goed wat voor tragische gevolgen het onvermijdelijk heeft wanneer een natie hun demografische groei beschouwt als een “bedreiging”.
Vandaag de dag is het een normale zaak dat leiders en supporters van Israël suggereren dat het “Joodse karakter” van Israël wordt bedreigd door de demografische groei van het Palestijnse volk. Hoe moeten we reageren op de suggestie dat het enkele feit van de groei van deze groep noodzakelijkerwijs een nationale bedreiging vormt voor Israël? Hoe zouden wij, als Joden in de diaspora, reageren als onze leiders de “demografische bedreiging” van een bepaalde minderheidsgroepering voor het “nationale karakter” van ons land aan de orde zouden stellen? Kun je in een multi-etnische samenleving de identiteit van de staat ooit baseren op het beginsel van het primaat van één etnische groep zonder de andere te onderdrukken?” (Passover Haggadah blz. 11)
Een ontmaskerende vraag voor al die Nederlandse christenen die de staat Israël zomaar gelijkstellen met Gods eigen volk. Zou onze God echt een racist zijn?
Greetz, Jominee
P.S. Voor wie nog wat meer Engels aandurft: de indringende overdenking Approaching Easter and Passover van de joodse filosoof Marc H. Ellis over waar joden en christenen zich op weg naar Pesach en Pasen op zouden moeten richten.
jominee 
Dit stond afgelopen week op fb van de Rabbis for Human Rights. Mijn engels is niet zo goed dat ik het goed kan vertalen. JPost article mentions that Rabbi Ascherman read out a passage (repeatedly) from Rabbi Shimshon Rafael Hirsch (Mid 19th century rabbi credited with being one of the founders of modern Orthodoxy) with a Passover message identifying the abuse of power as the “abomination of Egypt”
Here is the English translation:
The great, meta-principle is oft-repeated in the Torah that it is not race, not descent, not birth nor country of origin, nor property, nor anything external or due to chance, but simply and purely the inner spiritual and moral worth of a human being, that gives him/her all the rights of a human being and of a citizen. This basic principle is further protected against infringement by the additional explanation…your entire misfortune in Egypt was that you were “foreigners” and “aliens.” As such, according to the views of other nations, you had no right to be there, had no claim to property, to homeland, or to a dignified existence. It was permissible to do to you whatever they wished. As gerim, your rights were denied in Egypt. This was the source of the slavery and wretchedness imposed upon you. Therefore beware, so runs the warning, from making human rights in your own state conditional on anything other than on the basic humanity which every human being as such bears within him/her by virtue of being human. Any suppression of these human and civil rights opens the gate to the indiscriminate use of power and abuse of human beings to the whole horror of Egyptian mishandling of human beings that was the root of abomination of Egypt.
http://www.jpost.com/landedpages/printarticle.aspx?id=395890
Corrie, dat meta priciple gaat over iets anders en doet ieg niets af aan het feit dat God een etnos voor zich heeft uitgekozen. De Torah is er ook duidelijk over: God heeft dat niet gedaan omdat het etnos Israël beter zou zijn dan andere volken, maar alleen omdat Hij dat wilde. Dat was zijn keus en zijn eerste liefde. Hij is trouw. En in al deze discussies lijkt het erop dat velen dit maar niet kunnen uitstaan. Als het niet zo ernstig was zou je zeggen: kinnensinne. Maar wie die keus van God respecteert, als christen of als Palestijn, zal merken dat dat een positief effect heeft, in de kerk, waar de polarisatie meteen is verdwenen, en in de politiek.door de kans op normale nabuurschap in het Midden Oosten. Het had daar al lang vrede kunnen zijn……
Beste Jominee,
Is dat niet opmerkelijk? Gelovige linkse joden hoeven van Unger niet tot inkeer te komen!
Een goede Pasen voor een ieder.
Bertus
‘Zalig Pasen’ dominee! Ik hoop dat u en de seculiere linkse joden in de USA en elders tot inkeer komen…..
Beste Unger,
Dank voor de goede wensen. Insgelijks!
Semper reformandus, laten we maar zeggen.
Meneer Jominee, u gaat niet in op wat ik zeg, maar op wat ik niet zeg.
Bij voorbeeld: ik heb het niet over automatisme en ik ontken net zo min als Israël dat je je broeders hoeder bent. Ik hamer niet op een etnisch primaat maar ik zeg dat God voor zichzelf een etnos (want elk volk heeft een etnisch substraat in zijn afstamming) heeft uitgekozen.
De adder die u meent te zien kruipt elders. Glad als een aal.
Lieve mevrouw Van der Spek,
Wat u niet zegt, is ook vele malen gevaarlijker dan wat u wel zegt.
Gods uitverkiezing van het volk Israël (of sterker nog: Gods exclusieve formatie van zijn volk, zoals mijn waarde collega Poot bij herhaling naar voren bracht) kan op geen enkele manier betekenen dat de staat Israël het recht heeft Palestijnen als tweederangsburgers weg te zetten, ze te onderdrukken en hun steden, dorpen en land te bezetten. Dat een gewone staat dat soort dingen doet, hoe verschrikkelijk afkeurenswaardig ook, is een van de dingen van deze wereld, maar daarbij beweren dat hij daartoe volmacht van Godswege heeft, is een gotspe.
Het grote gevaar van de bijbeluitleg die u hanteert, is dat u van God een onderdrukker maakt. Opnieuw: mijn God, de God van Abraham, Isaak en Jacob, de God en Vader van Jezus Messias is anders.
Dat een staat Gods volmacht zou kunnen hebben om onrecht te plegen hebt u niet van mij. Inderdaad behoren die woorden tot de woorden die ik niet heb gezegd en ze zijn dus afkomstig van de adder onder uw eigen gras.
Ik zal het hier verder bij laten.
Lieve mevrouw Van der Spek,
U mag hier gerust door reageren hoor. Ik heb u nooit een strobreed in de weg gelegd. Het simpele feit dat u en de uwen weigeren een onderscheid te maken/zien tussen het bijbelse volk Israël, het Israël ten tijde van Jezus, het huidige Joodse volk, de huidige staat Israël en het land Israël van vroeger en nu maakt dat u tussen de regels door al Gods beloften aan zijn uitverkoren volk stilzwijgend overdraagt op de moderne staat Israël en zijn optreden.
Dat u uit waardering (bewondering, adoratie) voor het volk Israël van vroeger en nu uw stem niet verheft tegen het grove onrecht dat “de enige democratie in het Midden-Oosten” tegenover haar Palestijnse burgers en de Palestijnen onder haar militaire gezag pleegt, vind ik als volgeling van Jeshua ha-Masjiach stuitend.
Onze God is niet racistisch, maar Hij heeft de nakomelingen/afstammelingen van genoemde Jakob-Israël uitgekozen om te wonen in en rond Jeruzalem, en zij zijn het die verdreven zijn, vervolgd alle eeuwen door en overal, bijna industrieel uitgeroeid door Hitler en de grootmufti, en die nu eindelijk hun eigen nationaal tehuis op rechtmatige wijze terughebben in hun vaderland sinds 1948. God zal straffen wie lastert en klakkeloos ontkent. Hij onthoudt zijn zegen aan wie dit Israël geen goed doet. De redding voor de Palestijnen ligt in de volle erkenning van deze staat Israël de facto èn de jure.
Lieve mevrouw Van der Spek,
Het klinkt allemaal heel stellig en het lijkt zelfs allemaal rechtstreeks uit de Tenach weggelopen wat u schrijft, maar toch zit er een onbijbelse adder onder het gras van uw redenering. Voor alles en boven alles, ook vóór Israël, komt Gods eis aan de mens om zijns broeders hoeder te zijn, om recht en gerechtigheid te doen. De profeten van het Oude en Nieuwe Testament hebben Gods volk daar bij herhaling op gewezen: etnische afstamming, genen en DNA alleen, geven een mens niet automatisch het recht zich Gods erfgenamen/kinderen te noemen. Denk aan de preek van Johannes de Doper in Mattheüs 3.
Gelukkig hebt u het woordje “klakkeloos” in uw oordeel ingevoegd. Ik voel me dan ook geenszins aangesproken. Verder is onze God geen snoepautomaat die automatisch zijn zegen geeft zolang je maar “Israël zegent” (wat dat dan ook mag inhouden). Als het zo zou werken was God niet beter dan de eerste de beste afgod aan wie men offert om een gunst te ontvangen. Al roep je 100 keer “Israël, Israël, Israël zegen ik” – zolang je daarmee willens en wetens onrecht goedpraat, blijft het een loze en goddeloze kreet (vgl. Jeremia 7). Uw kruistocht vóór Israël getuigt daarmee van evenveel eenzijdigheid als die van anderen tégen Israël. De staat Israël zal pas echt een Israël naar Gods hart zijn als het Palestijnen kan gunnen wat het zelf verlangt: een plaats in het land om in vrede te wonen – en dat geldt andersom evenzeer. Daarmee hoeft geleden en veroorzaakt onrecht niet verzwegen te worden, integendeel: het moet erkend en beleden, zodat er recht gedaan kan worden en mensen zich in vrede kunnen verzoenen.
Uw hameren op een etnisch primaat van het Joodse volk als het om het bezitten en besturen van het Heilige Land gaat, zal die vrede helaas niet bevorderen. Integendeel.